O PEWNEJ PRZEMIANIE KINA DOKUMENTALNEGO PISZE KRZYSZTOF SIWOŃ
Zapraszamy do lektury tekstu Krzysztofa Siwonia, studenta w Instytucie Sztuk Audiowizualnych UJ i dwukrotnego członka jury studenckiego Krakowskiego Festiwalu Filmowego. Autor dzieli się swoimi obserwacjami z 51. i 52. edycji KFF, a także pisze o tendencjach panujących we współczesnym filmie dokumentalnym.
Istnieją teorie, jakoby nieodwołalnym przeznaczeniem każdego kryzysu było rozwiązanie radykalne, a zatem starcie przeciwnych sił lub rewolucja, prowadząca do przełamania okrzepłego status quo. Być może nadużyciem byłoby diagnozowanie kryzysu w przypadku kina dokumentalnego, ale głębokie przeobrażenia, jakie ono przechodzi w ostatnich latach, może świadczyć o tarciu wewnętrznych sił, odpowiadających tradycyjnym imperatywom estetycznym z jednej strony i nowej sytuacji komunikacyjno-społecznej z drugiej. Chociażby rozwój Internetu przypomniał dokumentalistom o obowiązku poszukiwania twórczej tożsamości. Lecz któż dziś jej nie szuka? Wszak towar to wybitnie deficytowy. Prawdopodobnie zapowiadanie rewolucji jako wyniku tych poszukiwań byłoby zbyt śmiałym konceptem, jednak intensywność przeobrażeń pozwala myśleć o tendencjach współczesnego dokumentu jako o pełzającym przewrocie, którego skutki mogą być o wiele bardziej dalekosiężne niż efekty jakiegokolwiek gwałtownego buntu.
Dwuletnie doświadczenie uczestnika jury 51. i 52. Krakowskiego Festiwalu Filmowego to zapewne zbyt skromna legitymacja, by mogła uprawomocnić autorytarność powyższych stwierdzeń. Jednak pokusa podsumowań jest zbyt silna, zaś sygnały przemian nie tracą na wyrazistości, co zachęca przynajmniej do wstępnego przeglądu najbardziej frapujących zjawisk. Warto zwrócić uwagę zwłaszcza na trzy wyróżniające się tendencje, dające zawrzeć się w kluczowych dla nich hasłach: wolności, równości i braterstwa.
Tekst Krzysztofa Siwonia w całości można przeczytać tutaj.