PRAWDZIWY KONIEC ZIMNEJ WOJNY

TYTUŁ ANGIELSKI: THE REAL END OF THE COLD WAR

12 marca 1999 roku polski Minister Spraw Zagranicznych, prof. Bronisław Geremek, przekazał na ręce Sekretarz Stanu USA, Madeleine Albright, akt przystąpienia Polski do Traktatu Północnoatlantyckiego. Tak oto Polska stała się oficjalnie członkiem NATO. Starania polskich polityków i dyplomatów różnych opcji politycznych sięgają początku lat 90. – upadku struktur Układu Warszawskiego i prezydentury Lecha Wałęsy. Przystąpienie do Paktu Północnoatlantyckiego było dla polskiej dyplomacji celem pierwszorzędnym. W filmie Śladkowskiego kulisy dyplomatycznych starań o przyjęcie do NATO odsłaniają byli polscy prezydenci, ministrowie spraw zagranicznych i dyplomaci polscy pracujący w Ambasadzie RP w USA. Pojawiają się również głosy strony rosyjskiej i amerykańskiej. Zbigniew Brzeziński wspomina sprawę pułkownika Kuklińskiego jako jedną z kluczowych kwestii w trakcie pertraktacji. Mówi się też o programie Partnerstwo dla pokoju, o którym w dość ponurych słowach opowiada Lech Wałęsa. Z kolei Wałęsy dotyczy anegdota z czasu prezydentury Billa Clintona w USA: na plakietce przygotowanej w Białym Domu z okazji wizyty polskiego prezydenta podpisano go jako Prezydenta Czech.

GATUNEK:
dokumentalny
CZAS TRWANIA:
52'
ROK PRODUKCJI:
REŻYSERIA:
Jerzy Śladkowski
SCENARIUSZ:
Jerzy Śladkowski
OPERATOR:
Kacper Lisowski
MONTAŻ:
Agnieszka Bojanowska, Jakub Śladkowski
MUZYKA:
Michał Lorenc
PRODUCENT:
Scorpio Studio Sp. z o.o.

Jerzy Śladkowski »

Reżyser filmów dokumentalnych. Autor dzieł takich jak Prawdziwy Koniec Zimnej Wojny, Fabryka Wódki, Paradiset. Urodzony w Radomiu w 1945 roku. Ukończył Wydział Filologii Klasycznej na Uniwersytecie w
Toruniu, a w 1973 roku - Wydział Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1972 roku pracował w Telewizji Polskiej, najpierw jako reporter, potem - realizator reportaży i filmów dokumentalnych. Od 1982 żyje w Szwecji. Realizuje filmy dokumentalne dla Telewizji Szwedzkiej i Szwedzkiego Instytutu Filmowego, współpracuje też z telewizjami fińską, duńską i norweską. Od 1993 roku jest też współpracownikiem niemieckiej telewizji publicznej ZDF i satelitarnego programu ARTE. Od wyjazdu z Polski zrealizował ponad 30 filmów dokumentalnych o tematyce społecznej.